نظر مریم جودت برای کتاب ماه غمناک

ماه غمناک سلام کتاب شعرت را تا جایی که چشمانم یاری می داد بلعیدم. ولی در میانه بودم که خواب چشمهایم را بلعید. ساعتی بعد از خواب بیدار شدم. آری از خواب بیدار شدم اما فقط بیدار شدنم در حد خواب نبود از چشم بسته زندگی کردن هم بیدار شدم همان شبی که تا صبحش من نیز شاعر شدم. ماه غمناک فقط صبح که کتابت را تمام می کردم جمله ای ذهنم را قلقلک داد خواستم برایت بنویسم. دنیا برای دردهایش دنبال مسکن بود و برایش زخمهایش دنبال مرهم. اما وقتی که دلش شکست دنبال شاعر گشت چون خوب می فهمید شاعر گریه کن خوبی برای دنیا هست و خواهد ماند.