نظر ایده فقیه برای کتاب از قیطریه تا اورنج کانتی

دلم می خواد نظرم رو خطاب به دختر ایشون بنویسم، با وجودی که اصلا ایشون رو نمی شناختم ولی گویی سالیان سال با هم زیسته ایم چرا که تمامی روزها و شبهای این کتاب رو من باهاشون به معنای واقعی کلمه زندگی کردم و می خوام بگم غزاله جان دستاتت رو از دور می فشارم و میبوسمت که من هم مثل تو پاره ی تن از دست دادم بخاطر این بیماری لعنتی یک سال هست نخندیدم من هم زندگی کردم تمامی این ترسها غمها رنج ها، نا باوری ها رو اونجا که گفتی ولی معجزه نیامد هق هق گریستم و می گریم هنوز و تا همیشه