نظر جان فورد برای کتاب قرن تنهایی

قرن تنهایی
نورینا هرتز، امیرحسین فتوحی
۳۸۶ رای
جان فورد
۱۴۰۳/۰۳/۰۳
تنهایی موضوعی است که از دو جنبه قابل طرح است:
برخی معتقدند که انسان ذاتا موجودی اجتماعی است و رشدش در گرو ارتباط با دیگران است.
اما در دنیای فعلی ارتباط بیش از آنکه رشد افراد را بدنبال داشته باشد، می‌تواند آسیب زا باشد.
در حالت مرضی فرد از تنها ماندن دچار وحشت شده و تلاش می‌کند با تماس گرفتن با دوستان و آشنایان و تشکیل مهمانی، از تنهایی فرار کند.
روانشناسان از این حالت به "ترس از مواجه شدن با خود" یاد می‌کنند و توصیه می‌کنند که فرد ساعاتی را در شبانه روز به خلوت و تمرکز بر احوالات درونی خود بگذراند.
پیامبران، عرفا و افرادی که در خودشناسی کار می‌کنند در نقطه مقابل قرار دارند و "خلوت" داشتن از بخشهای مهم زندگی این افراد بوده. نظیر پیامبر اسلام (ص) که سالی یک ماه برای خلوت و تفکر به غار حرا می‌رفت و از همین خلوت به دریافت وحی و پیامبری رسید.
اما به هر حال بشر برای تامین نیازهای ضروری خود ناگزیر از ارتباط با دیگران است. اگرچه دشوار شدن شرایط زندگی انسانها را وادار به زندگی فشرده و نزدیک به هم در آپارتمان و... کرده اما آمدن فن آوری‌های جدید و فضای مجازی در عین نزدیک بودن بدنهای فیزیکی، انسانها را بلحاظ روحیات و خواسته‌ها از هم دور کرده است. آمدن همه گیری‌هایی مانند کرونا زندگی فشرده جمعی را با چالش بزرگی روبرو کرد و الزامات مربوط به فاصله گذاری اجتماعی را بر رفتار، پوشش و فرهنگ انسانها و حتی بر معماری ساختمانها تحمیل نمود.
هیچ پاسخی ثبت نشده است.
👋 سوالی دارید؟