نظر محب رفیعی برای کتاب صوتی کتابخانه نیمه شب

من نسخه صوتی این کتاب رو شنیدم و از اجرای کار لذت بردم. اما در مورد خود کتاب چند تا نکته دارم. اول اینکه پرداختن به جزئیات بیش از حد برای کمک به تجسم فضاها اغلب تاثیر معکوس داشت. خصوصا اینکه فضاهایی رو ترسیم میکرد و جزئیاتی مثل برند محصولات یا اسم شهرها و خیابان‌ها که برای من ناآشنا و گمراه کننده بود. وقتی مثلا با فضاسازی‌های ژوزه ساراماگو در رمان کوری مقایسه میکنم واقعا این پرداختن به جزئیات خواننده رو از فضا دورتر میکنه. دوم اشاره‌های نویسنده به اصطلاحات علمی که در جای نادرست بکار رفته بود. نمیدونم در مورد علوم زمین شناسی یا سایر علومی که به اونها اشاره کرد قضیه چطوره ولی اشاره اول به رد پای کربن کاملا نابجا بود. اگرچه اشاره دوم به مفهوم ردپای کربن مرتبط بودسوم تناقض‌های داستان بود. اونجا که نورا آرزوی زندگی‌ای رو میکنه که در اون مادرش زنده باشه و خانم الم عنوان میکنه که اگر در زندگی اصلی کسی مرده باشه در هیچ کدام از سایر زندگی‌ها نمیتونه زنده باشه. با این وجود پدر نورا که قبلا از دنیا رفته، در یکی از زندگی‌ها زنده است. ولی در کل مفهوم کلی کتاب رو دوست داشتم. شاید اگر کمی کمتر به جزئیات غیرضروری و گمراه کننده پرداخته میشد مفهوم و پیام رو خیلی خلاصه تر میشد منتقل کرد.