نظر محمدرضا راکی برای کتاب تنها، بی‌سلاح، نترس

باسلام به نویسنده این کتاب وعرض سلام ادب واحترام به همه خلبانان شجاع و شیردل سرزمینم گاهی یک ماموریت یک هواپیمای شکاری کار یک لشگر را می‌کند اسطوره‌های خلبان ما در 3ماه اول جنگ همین کاررا کردند درود به شرفش ن هزاران درود به مردانگی شون که با همه کمبودهایی که داشتند دلاورانه از این سرزمین دفاع کردند آنهایی که بلند شدند ودیگر فرود نیامدند رفتند تا ایران نرود روح بزرگ همه‌ی آن‌ها شاد عزیزان خلبانی که الحمدالله درقید حیات هستند وآرزوی طول عمر پربرکت را از خدا براشون خواهان ودستبوس یکایکشون هستم همه مردم ایران تاابد مدیون این خلبانان هستند از نویسندگانی که از جنگ می‌نویسند کارگردانانی که فیلم می‌سازند اگر سالها قلم بزنند وفیلم از شجاعت این خلبانان بسازند تا سالها اسطوره داریم که به مردم دنیا معرفی بکنیم ببخشید طولانی شد