نظر جان فورد برای کتاب راه رفتن با کفش‌های تولستوی

نوشتن درباره انسان‌های بزرگ و عمیق، جرأت و جسارت و از سوی دیگر تلاش و همت بالایی طلب می‌کند. چرا که احاطه به همه ابعاد وجودی این بزرگان کار آسانی نیست. شاید به همین دلیل لست که برای تألیف این کتاب، دو نویسنده تلاش کردند با کمک هم از عهده ادای حق شناخت تولستوی برآیند. نمی‌دانم هر کدام چه نقشی در پدید آکردن این کتاب داشتند شاید یکی محقق و تاریخ شناس یا فیلسوف تاریخ باشد و اسناد تاریخی را جمع آوری کرده و دیگری که قلم خوبی داشته آن را به رشته تحریر در آورده. اما نکته قوت دیگر این کتاب مکان نگارش آن است که در خود روسیه انجام گرفته است و این نزدیک بودن به محیط زندگی تولستوی، بخشی از خلأ نبود امکان نزدیک شدن به شرایط زمانی حیات وی را جبران می‌کند.
خوشحالم که نویسندگان ایرانی در حوزه ادبیات کلاسیک جهان کارهای فاخر انجام می‌دهند.
اما باید توجه داشت که این بزرگان، فراتر از ادیان و مذاهب رایج هستند. لذا مصادره کردن تولستوی و ربط دادنش به اسلام را یک حرکت بر مبنای ذائقه رایج در داخل ایران و رویکردی هوشمندانه برای گرفتن مجوز و جذب مخاطب می‌دانم.
گویی این نویسندگان کتاب نیستند که با کفش‌های تولستوی راه رفته‌اند بلکه تولستوی را واداشته‌اند که با کفشهای دین و فرهنگ ایران راه برود!
با تشکر از کتابراه