نظر امیر شیری برای کتاب پیشگیری از جرم ضرب و جرح عمدی و شرکت در منازعه

مرز بین زندگی آرام و زندگی پرتشویش به باریکی یک مو است. بعضی وقت ها یک اتفاق ساده برای برهم خوردن آرامش مان کافی است، یک عصبانیت، یک از کوره در رفتن و یک چشم را بستن و به چیزی فکر نکردن. مرز خویشتن داری را که پشت سر بگذاریم آرامشمان بر هم می خورد و جان و مال و آبرویمان نیز به خطر می افتد؛ حتی پای خانواده و هر کس که به نوعی به ما وابسته است هم به میان می آید، درست وقتی که تصمیم می گیریم برای تخلیه ی ناراحتی و عصبانیتمان مهره ای از مهره های یک درگیری و نزاع شویم و خوش باورانه فکر می کنیم که درگیری ما بر خلاف اخبار حوادثی که هر روز در روزنامه ها می خوانیم، پیش از بروز یک فاجعه پایان می یابد.