نظر امیر شیری برای کتاب قصه‌های مثنوی معنوی - بخش دوم (نظم)

محال است که شما یک صفحه از مثنوی را، برای نمونه، ده بار بخوانید و هر بار در نظر شما جلوه ای دیگر نداشته باشد. این از معجزات این کتاب است، کتابی که نه آغازِ آن به شیوه دیگر کتاب ها است و نه پایان آن. جای دیگری نوشته بودم انس و الفت باادب عرفانی، اگر به حقیقت برای کسی حاصل شود، مثنوی را «به لحاظ صورت و فُرم نیز قوی ترین اثر زبان فارسی به شمار خواهد آورد.» نه اینکه بگوید معانیِ بسیار خوبی است اما در شیوه ی بیان یا صورت، دارای ضعف و نقص است…وقتی از درون این منظومه بنگرید، ضعیف ترین و ناهنجارترین ابیاتِ مثنوی مولوی هماهنگ ترین سخنانی است که می توان در زبان فارسی جستجو کرد. این سخن مرا کسانی که از فرم و صورتی درکی ایستا داشته باشند