نظر ترنج برای کتاب شکار هیولا

نسبت به جلد اول خیلی بهتر بود. یه جاهایی از داستان از شدت هیجان نفست بند میاد و یه جاهایی دلت میخواد اشک بریزی و برای شخصیت اصلی گریه کنی. ریتم داستان توی این جلد سریعتره اتفاقات با سرعت و منطق خوبی پیش میره و از همون اوایل داستان درگیر ماجراهایی میشی که در ابتدا قابل تصور نیست و همراه سم و گوئن راهی شکار هیولا میشی. نمیدونم جلد سومی هم داره یانه ولی امیدوارم اگه نویسنده ادامه اش داده یا میده خرابش نکنه. به نظر نمیرسه ملوین رویال یک بیمار روانی باشه اما مطمئنا هیولایی خطرناکه حتی برای کسایی که باهاشون پیوند خونی داره. به نظرم جامعه ای که توش انسانها به جایی برسن که از شکنجه دادن و کشتن افراد این قدر لذت ببرن دیگه نمیشه امیدی به فرداش داشت. اینکه چرا و چطور انسانها یا جوامع به این نقطه میرسن قطعا باید بررسی و مطالعه بشه و فقط میشه امیدوار بود که این مسائل فقط توی کتابها و داستانها باشه هر چند متاسفانه فکر میکنم امید بیهوده ایه.