نظر نبی والی برای کتاب مانایی: علم و هنر بلند زیستن

کتاب فوق العاده ایی واز همه‌ی کسانیکه قدم به شناختن خودشون کردن، بنظرمن کتابیه که بشدت کمک کنه، البته مایی که تازه وارد مسیر شناخت شدیم باید بدونیم که فقط یک یادونویسنده کاملا جادویی ک همه چیزو بنویسن.... درواقع همه این بزرگان در واقع بنوعی حتی خواسته یا ناخواسته کتابای همو کامل می‌کنن وچون موضوعات درباب خودشناسی بشدت زیاد طوری که ما تمام عمرمون هم بشیم بخونیم باز میبینم هنوز دنیایی از مطالب هست ک تازه ما باید گرفتن موضاعات مختلف... تازه می‌فهمیم که هنوز چیز زیادی در موردخودشناسی نمی‌دونیم و آگاهی بیشتر این راه رو برای ما روشن میکنه و البته اینم بگم در خودشناس دردهایی به سراغ آدم میان مثلا یکیش بخاطر برخورد بدی بااحساسات پاکت... چون بی اطلاع بود بهش کم محلی میکردی وکودک درونمون هیچوقت فرصت پیدا نکرد تا خودشو بالا بکشه و دیدن دردها به همون شکل در یک قفسه کنار هم به زیبایی چیده وتو میتونی نام تک تکشون صدا بنی حتی بهشون دست بزنی بهشون سلا کنی وبگی که چقدر متاسفی بخاطر کمبود وخیلی مسائل من شماهارو فراموش کرده بودم وبعد اونا رو در آغوش وبهشون قول بدیم که از این ب بعد همیشه باشون وقت داریم ودیگه نمیذاریم تنها یک گوشه منزوی بمونن و رشد نکنن که همین سبب ساز اعتمادبنفس ضیعفمون میشه هرچقدر بیشتر احساسات درونیمون بشناسیم مطمعنا بزرگترین کمکیه ک میتونیم بخودمن بکنیمو دراین روح و جسممونو به بهترین شکل پرورش بدیم خودمونو بخاطر گذشته ببخشم حتی که بامارفتارهای درستی وتازه میفهمم که اون طفلکیا هم تو مسائل و مشکلاتشون غرق بودن وکلی صدمه دیدن واونهاهم احتیاج به کمک دارن اما دردرجه اول هرشخص قدم اولش اینه باید بپذیره تسلیم شه اونوقت دوستان باکمال میل به کمک میان... ممنون از کتابراه