نظر اعظم آقامحمدی برای کتاب خاطرات آدم و حوا

سلام کتاب از نظر نگارشی و فراز و فرود یک داستان خوب بود و آقای علیشیری سلیس و روان آن را ترجمه کرده اند. اما من داستان را نپسندیدم. ماجرای آدم و حوا در تمامی ادیان وجود دارد و این گونه نبوده که به عنوان موضوعی نو باشد و نویسنده نداند چگونه آن را بنگارد. اما داستان را گویی یک دختر نوجوان با هیجانات خاص این دوره به تخیل در آورده نه یک نویسنده توانمند معروف. به نظر می رسد داستان طبق دیدگاه یک انسان غربی امروزی با واژگان و اصطلاحات و فرهنگ خاص دو سه قرن اخیر نوشته شده مثل: فرضیه، اثبات مطلب علمی، نظریه های آزمایش نشده، پیشرفت، دانشمند، لغت نامه، کلکسیون و... تفاوت خاصی بین زندگی بهشتی و دنیایی آدم و حوا دیده نمی شود. در بهشت هم مثل دنیا ایام هفته وجود دارد و تعطیلی آن هم همچون غرب روز یکشنبه است! برای دو انسانی که می دانند جز خودشان انسان دیگری وجود ندارد بعضی اتفاقات و اصطلاحات معنی ندارد مثل لاغری، خنگ، لباس رسمی، سفر، مملکت دیگر، مُد، لبنیاتی، جواهر قیمتی و... بعضی از اکتشافات و کارهای قرون اخیر هم به آدم و حوا نسبت داده شده مثل حل جدول ضرب، کشف عناصر آب و... نوشته به نظر می رسد با دیدگاه فمینیستی و منطبق با روانشناسی غربی نوشته شده چون حوا را باهوش و کاشف وکنجکاو معرفی می کند و آدم را تنبل و تن پرور. این دو می توانند روی همه حیوانات اسم امروزی بگذارند ولی نمی دانند چگونه صاحب فرزند شده اند می گوید قابیل را از جنگل پیدا کرده و همان اوایل هم نمی تواند بفهمد او هم مثل خودشان آدم است ازدواج آدم و حوا را هم نگفته چگونه اتفاق افتاده. اشکالات این چنین اگر از دید طنز باشد جالب است در غیر این صورت مطالعه آن را به خصوص برای کودکان و نوجوانان جویای حقیقت سفارش نمی کنم.