نظر بهاره برای کتاب کتابخانه‌ی نیمه شب

یکی از بهترین کتاب‌هایی که خوندم همین بود، نمیدونم چجوری میشه برای این اثر ارزشمند حتی نقدی نوشت، نه زیاده گویی انجام شد نه داستان پراکندگی داشت و نه موضوع دم دستی و تکراری بود، چه چیزی زیباتر از پرداختن به حسرت‌های زندگی آدمی و چه چیزی غم انگیزتر از دیدن نتیجه اینهمه سال حسرت را در یک شب... چقدر با تک تک کلمات این کتاب همزادپنداری کردم... با مردی که میخواست باهاش ازدواج کنه و نکرد.. رویایی که از زندگی خودش با اون مرد دید سراسر صورتمو پر از اشک کرده بود هی با خودم میگفتم منم اگه باهاش بودم یعنی الان زندگیم چجوری بود؟ کاش واقعا همچین موهبتی تو زندگی تک تک ما وجود داشت که بتونیم با سرزدن به یه کتابخونه برای لحظاتی هرچند کوتاه در فضای داستان‌های زیست نشده زندگی هامون پرسه بزنیم، این کتاب به نوعی جواب تمام سوالاتی با مضمون (چرا نشد؟ اگه میشد چی میشد؟) هست. خوندنشو به تمام اونایی که هرروز و هرثانیه از زندگی در حال بها دادن به حسرت‌های گذشته زندگیشون هستن پیشنهاد میکنم. نمیدونم این تظر نقد محسوب میشه یا نه ولی صرفا خواستم احساساتمو از مطالعه این کتاب با دیگر دوستان به اشتراک بذارم، ممنون از کتابراه برای فراهم سازی بستری به منظور مطالعه این اثر