نظر زمانه مرادی برای کتاب بیچارگان

یکی از زیباترین داستانهایی هست که تا حالا خوندم.
وقتی آثار مشهور داستایفسکی مانند «جنایت و مکافات» و «برادران کارمازوف» را به یاد می‌آوریم، مطمئن هستیم خوانندگان این رمان‌ها تحت‌تاثیر ساختار، شخصیت‌پردازی و مضمون آن‌ها قرار می‌گیرند. داستان‌های کوتاه داستایفسکی هم کم و بیش از این قاعده مستثنی نیستند اما از میان داستان‌های کوتاه این نویسنده‌ی محبوب روسی، داستان بیچارگان به عنوان اولین داستان کوتاه داستایفسکی از این پیچیدگی فاصله دارد. داستان کوتاه بیچارگان سرراست و شیرین است و می‌توان ردپای نبوغ داستایفسکی جوان را دز آن پیدا کرد. نبوغی که در داستان‌های بعدی و رمان‌های او به درخشش آثارش منجر می‌شوند