نظر betWeen دامنی برای کتاب داستان‌های جن و پری

به نام خدا همراه هستیم با یک اثر دیگر اما اینبار از جنس سرزمینی دیگر سرزمینی دور دست که تقریبا همه‌ی اعمالشان برای ما مقداری عجیب و ناشناخته است و اصلا عالم دیگری دارد و البته کتاب که چه عرض کنم با تعدادی داستان‌های کوتاه از آن دیار مواجه هستیم که برای بنده مقدار بسیار زیادی جالب است شاید چون اولین بار است با همچین چیزی مواجه میشوم یعنی ادبیات ژاپن آنهم از نوع تخیلی و اعتقادی‌اش! که باید بگویم فاز خاص خود را داراست و هرچند با شروف عصر‌های مختلف در ژاپن ماننو میجی یا مابقی بازهم یک درونمایه ژاپنی خاص دارد و البته با شروع عصر میجی شاهد بازگشت بیشتر ژاپنیان به اصالت خودشان شد و این داستان‌هایی که میخوانیم تولد اولین رمان‌های ژاپنی است که باید بگویم شاهکاری محسوب میشود در نوع خودشان و البته این نویسنده‌ی لافکادیو که اصلا ژاپنی نیست! ولی خب ما چشم پوشی میکنیم اما بپردازیم به خو داستان‌ها داستان اول که درمورد راهب بود و جالب سرهای پرنده! حس میکنم خیلی از فیلمسازان از داستان‌های ژاپنی الهام گرفته باشند و اما داستان آخر در ابتدا و شروع آن بسیار جذاب است یعنی بی بی هیولا! و همینطور آن جا که به توصیفش میرسد یعنی در فرم و هیعتی وزغ مانند ولیکن رفته رفته این اشتیاق از بین میرود و حس میکنم اشکال بزرگ داستان همین است ولی به طور کل خوب بود که با ادبیات ژاپن آشنا شدم باعث کنجکاوی بیشتر میشود...