نظر م مسعودی برای کتاب صوتی عشق و اسلحه

در ابتدا با شنیدن صدای خانم اختر اعتمادی منتظر یک رمان با داستان پردازی خیلی قوی بودم زیرا ایشان به درستی از عهده اجرا برآمدند ولی در ادامه کمتر به خواسته ام رسیدم. قبول دارم که خانم جنیفر کلمنت نویسنده متبحری هستند ولی این داستان از نظر من انسجام لازم را نداشت. ابتدا مادر به گونه ای معرفی می شود که گویی برای آسایش فرزندش و این که به هر قیمتی از گرفتن حضانتش توسط بهزیستی ممانعت کند تلاش بسیار می کند ولی در ادامه چنین به نظر می رسد که از نظر تربیتی کاملا رها شده است. مگر می شود بوی سیگار مادر را نگران نکند و از دید او مخفی بماند. در ضمن داستان فقط گفته شد که توقف کوتاه مدت تبدیل به توقف ۱۴ ساله شد ولی هیچ توضیحی از نوع زندگی و نیازها و احتمالا خودداری مادر از نیاز به توجه داده نشد ولی یک دفعه با دیدن مردی عشق در یک نگاه به وجود آمد به گونه ای که دختر را مرتب از ماشین که همان منزل و پناهش بود بیرون می کرد و البته ویژگی خاصی از فرد مورد علاقه اش که باعث این همه شیفتگی بشود ذکر نشد. در کل احتمالا نویسنده آشفتگی و عدم تعادل جامعه هدف را مدنظر داشته ولی تماما نا امیدی و یاس و ابتذال؛ چیزی که روی دیگر سکه فرهنگ در جامعه غربی را نشان می دهد و فکر می کنم دریافت جوایز هم به دلیل بیان واقعیاتی که کمتر کسی افشا می کند می باشد ولی از نظر داستان پردازی بسیار ضعیف بود.