نظر جان فورد برای کتاب هفت اورنگ جامی

نام کتاب هفت اورنگ را از دوران دبیرستان شنیده بودم. اما هیچوقت فرصت تورق آن را پیدا نکرده بودم. جامی حکیمی است که در ترافیک سلبریتی های قرون پیش از خود به سایه رانده شده و متعلق به مقطعی از تاربخ پر فراز و نشیب ایران است که همه حرفها، کشفیات و ابداعات مهم ادبیات غنایی، عرفانی، کلامی و سایر حوزه ها را دیگران به شیوه خود بیان کرده بودند. مولانای بزذگ، سعدی شیرین سخن، حافظ پر رمز و راز و حکیم گنجه نظامی بزرگ. بنابراین باید به مخاطب حق داد که چنان از خوان پر نعمت ادبیات این بزرگان سیراب شده باشد که به جامی و آثارش به دید دسر بعد از غذا نگریسته و کشش زیادی به خواندن آثارش نداشته باشد. اما نور الدین عبدالرحمن جامی حکیم بسبار بزرگ و عمیقی است و ستاره ای است که چون در کنارش ستارگان پر نور دیگری قرلر دارنذ ممکن است کم سو به نظر برسد. فخرالدین عراقی هم شرایط مشابهی دارد. با این حال وقتی کتاب هفت اورنگ را باز کردم متوجه شدم که کتاب نظم است نه نثر. آنهم چه نظم سنگینی. خواندن هر بیتش نیاز به درنگ و تفکر و دایره واژگان وسبع دارد. جا دارد این کتاب بصورت شرح و تفسیر صوتی و خلاصه در بیاد تا مخاطب کم وقت و حوصله این روزگار از این مائده ادبیات پارسی هم بهره مند بشه. سپاسگزارم