نقد کتاب؟
+گویندگی خانم آشا محرابی خیلی خوب بود، به طوری که برای هر کاراکتر صدای مشخصی وجود داشت.
+و اما قلم خود کتاب، سبک جنایی جالبی بود، طوری که منو بین کلی هیجان قرار داده بود. در اواسط ماجرا انتظار خاص و عجیبی از پایان داستان می‌رفت چون داستان رو بسیار هیجان انگیز پیش برده بود ولی در نهایت خیلی خوب به اتمام نرسید. در داستان‌های جنایی، نویسنده باید بتونه ما رو با کلی اطلاعات گیج و سردرگم کنه و داستان خیلی برامون هیجان انگیز باشه، در آخر هم قاتل کسی باشه که از تعجب چشامون گرد بشه. در واقع با اطلاعات داده شده در طول داستان بشه فهمید قاتل کیه ولی طوری نوشته بشه ۹۹ درصد افراد به اون نکته ظریف دقت نکنن. این نبوغ نویسنده‌اس که بتونه همه چی رو در اختیارمون قرار بده و ما در نهایت از فهمیدن اصل ماجرا شگفت زده بشیم. این وسط برخی نویسنده‌ها داستان رو هیجان انگیز پیش میبرن و آخر ماجرا که گفتن قاتل کیه میگن فلان اطلاعات با اطلاعاتی که از تحقیق اون روز بدست آوردم (ولی این تحقیق رو بین داستانشون نمیگن چون اگه اینم بگن حدس زدن راحت خواهد بود و داستانشون آبکی میشه) منو به جواب رسوند! این نشان از ضعف نویسنده داره. نویسنده کتاب آخر هفته دخترانه این کار رو نکرده بود ولی اطلاعات رو طوری در اختیارمون قرار داده بود که من همون اواسط داستان فهمیدم کار کی میتونه باشه، یعنی ضعفش این بود که نتونسته بود اطلاعات رو طوری بنویسه که جلو چشم‌مون باشه و ما نبینیم. کاملا واضح بود که قراره کی این کارو کرده باشه. اگر بخوام جنایی خوبی که توضیح دادم نویسنده نبوغ فوق‌العاده‌ای داره (همه اطلاعات رو بهمون میده ولی اینقدر قشنگ که ۹۹ درصد متوجه مجرم نمیشیم) رو مثال بزنم کتاب "زنی در کابین ۱۰" بینظیره!
+گویندگی خانم آشا محرابی خیلی خوب بود، به طوری که برای هر کاراکتر صدای مشخصی وجود داشت.
+و اما قلم خود کتاب، سبک جنایی جالبی بود، طوری که منو بین کلی هیجان قرار داده بود. در اواسط ماجرا انتظار خاص و عجیبی از پایان داستان می‌رفت چون داستان رو بسیار هیجان انگیز پیش برده بود ولی در نهایت خیلی خوب به اتمام نرسید. در داستان‌های جنایی، نویسنده باید بتونه ما رو با کلی اطلاعات گیج و سردرگم کنه و داستان خیلی برامون هیجان انگیز باشه، در آخر هم قاتل کسی باشه که از تعجب چشامون گرد بشه. در واقع با اطلاعات داده شده در طول داستان بشه فهمید قاتل کیه ولی طوری نوشته بشه ۹۹ درصد افراد به اون نکته ظریف دقت نکنن. این نبوغ نویسنده‌اس که بتونه همه چی رو در اختیارمون قرار بده و ما در نهایت از فهمیدن اصل ماجرا شگفت زده بشیم. این وسط برخی نویسنده‌ها داستان رو هیجان انگیز پیش میبرن و آخر ماجرا که گفتن قاتل کیه میگن فلان اطلاعات با اطلاعاتی که از تحقیق اون روز بدست آوردم (ولی این تحقیق رو بین داستانشون نمیگن چون اگه اینم بگن حدس زدن راحت خواهد بود و داستانشون آبکی میشه) منو به جواب رسوند! این نشان از ضعف نویسنده داره. نویسنده کتاب آخر هفته دخترانه این کار رو نکرده بود ولی اطلاعات رو طوری در اختیارمون قرار داده بود که من همون اواسط داستان فهمیدم کار کی میتونه باشه، یعنی ضعفش این بود که نتونسته بود اطلاعات رو طوری بنویسه که جلو چشم‌مون باشه و ما نبینیم. کاملا واضح بود که قراره کی این کارو کرده باشه. اگر بخوام جنایی خوبی که توضیح دادم نویسنده نبوغ فوق‌العاده‌ای داره (همه اطلاعات رو بهمون میده ولی اینقدر قشنگ که ۹۹ درصد متوجه مجرم نمیشیم) رو مثال بزنم کتاب "زنی در کابین ۱۰" بینظیره!