نظر betWeen دامنی برای کتاب افسانه‌ی سیزیف

به نام خدا همراه هستیم با یک اثر دیگر اثر که نه درواقع چیزی فراتر از آن و درواقع همان فلسفه فلسفه‌ی آقای آلبر کامو کامویی که در جهانی سیاه و تاریک چشم گشود در مستعمره‌ی فرانسه یعنی الجزایر و در ابتدا زندگی حتی شاید خوشی هم داشت اماما رفته رفته به آگاهی او افزون شد و باعث بیداری او شد همانا دید که هموطنانش به مردم الجزایر چه ظلمی می‌کنند اینهارا بر نتابید و به پاریس رفت و از همین جاها بود که داستان زندگی او کم کم کلید خورد و این مسائل و این ظلم‌ها باعث دوگانگی و جنگ درونی او شد که شاید برای همه‌ی ما اتفاق بیافتد و حتی کتاب فوق را در ۲۵ سالگی نوشت آنهم باز در الجزایر جای شگفتی که در این سن کم این چنین کتابی نوشته شود البته حتی در سن کمترش هم کتابی نوشته بود ولی خب اما بپردازیم به خود کتاب افسانه‌ی سیزیف که که نام کتاب است و نماد آن و نکته‌ی مهم آن در باب زندگیست که می‌گوید آن پوچ است و به نوعی این گونه اسن البته او سخن‌ها بسیار می‌زند و اما خود کتاب بسیار بهتر از تفاسیری است که از آن شده نسبت به زندگی بله زندگی پوچ است اما این دلیل نمی‌شود که او را همچون زباله‌ای به گوشه‌ای بیندازیم و درواقع اینها تفاسیر مختلف از زندگیست نه یک قطعیت