نظر betWeen دامنی برای کتاب صوتی زنده به گور

به نام خدا همراه هستیم با اثر که نه رد پای او! او که از زندگی بهره‌ای نبرد حتی به ظاهر و فرم شکل و در نهایت پایان ظاهرا تلخی داشت اما چیزی که به جا گذاشت هرچند اندک اما یادگاری از میراثی کریه و وحشتناک از دورانی که در آن زندگی میکرد و گویی با هر کلام درد و اندوه مردمان مردمانی که که حتی خودشان هم نمیدانستند در چه فلاکتی دست و پا میزنند و اما اینگونه جاودان شد و چنانچه آن را بخوانی انگار آن را لمس میکمی با روحت و البته داستان‌های او فقط حالت خام و عادیه روز مره را نیز نداشتند بلکه چیزی فراتر و حسی به آنان اضافه مسکرد چیزی که امروز سورعال مینامند یعنی ماهیت اشیاع و یا همچین چیزی که این را در اساره‌ی باقی زندگی‌اش یعنی بوف کور به طور صریح با کلام به نمایش دراورد و رنگ دیگری زد به آن ویرانه‌ها که رنگ او بود و اثرش ماندگار شد هرچند خودش به انتهای مسیر رسید انگار و این را در این اثر یعنی زنده به گور به نرمی و روشنی شرح میدهد آن جا که به پاریس رفت تا شروع جدید داشته باشد ولیکن آنطور که میخواست پیش نرفت و درواقع او از چیزی آگاه بود که نمیتوانست تغییرش بدهد چرا که حتی آثارش هم آنزمان ارزش خاصی نداشتند و نتوانست تاب بیاورد... اما باقی داستان‌های کوتاهش که به انگاره عبرتند و تراژیک و آخرین داستان که آب زندگی نام داشت انگار که روح خود نویسنده در آن دمیده شده بود امیدهایش همه‌ی امیدهایش!