این کتاب داستانی درخور نوجوانان دارد که البته برای آن‌ها هم کتاب‌های خیلی بهتری هست. داستان به شدت مرا به یاد قصه من پیش از تو اثر جوجو مویز انداخت. یک عاشقانه بی محتوا که فقط برای ساخت فیلمی متوسط مناسب است. شخصیت پردازی اصلا وجود ندارد و دلیل هیچ کار شخصیت‌ها مشخص نیست. همه افراد قصه تخت و تک بعدی هستند. اصلا نمی‌فهمیم آدام چه ویژگی منحصر به فردی دارد که شارلوت شیفته او می‌شود یا شارلوت چه دارد که آدام واله و شیدای اوست؟ فقط شاهد هستیم این دو همدیگر را خاص می‌دانند حالا چرا؟ خود نویسنده هم نمی‌داند. شارلوت مرتب می‌گوید تغییر یافته ولی شاهد روند تحول او نیستیم. در نهایت نویسنده همه تلاشش را کرد حرفهای بزرگی بزند ولی در ظرف کوچک قلم او نمی‌گنجید.
روایت خانم خواجه نصیر خوب بود و تنها عاملی که باعث ماندن تا آخر شد. با سپاس از کتابراه
روایت خانم خواجه نصیر خوب بود و تنها عاملی که باعث ماندن تا آخر شد. با سپاس از کتابراه