نظر معصومه صیفوری برای نمایش صوتی مهمانسرای دو دنیا

به طور اتفاقی این کتاب رو شناختم. نویسنده فرانسوی و من امروز در مورد فرانسه فکر و مطالعه کردم. سریعا از کتابراه دانلود کردم. کتاب جالبی بود. اجرا کنندگان سعی کردند خوب اجرا کنند. اما گویا مثل یک دانش آموز حفظ کرده بودند و رگباری پشت سر هم دیالوگ ها رو می گفتند. در صورتی که در تکلم عادی آدمی، نوسان احساس و عواطف و تغییر تن صدا و سرعت تکلم با مکث‌های ارادی و غیر ارادی هست. نویسنده غایت زندگی رو عشق می‌دونه. همان شعر حافظ: عاشق شو ارنه روزی کار جهان سر آید. کاش امانویل اشمیت یا حافظ رو می‌دیدم و می پرسیدم بعد عشق؟؟ بی شک بالاتر از عشق در زمین واژه‌ای نیست اما واقعا هدف زندگی همینه؟ به نظرم زندگی در هر صورت یک برزخه. جان کشیده سوی بالا بال ها. تن زده روی زمین چنگال ها