نظر 📚الناز محمدی📚 برای کتاب صوتی مادام بواری

🍁این کتاب توی‌ زمان خودش خیلی پیشرو بوده چون اولین بار بوده که به خیانت زن به وضوح پرداخته شده. فلوبر اینقد تو دنیای این کتاب غرق میشده که ساعتها برای نوشتن یه پارگراف وقت میزاشته و‌ خیلی طول کشیده تا این کتاب رو بنویسه و حتی جایی خونده بودم که فلوبر وقتی اون قسمت رو‌ مینویسه که اما سم میخوره تا خودکشی کنه، خودش غش میکنه، و‌ وقتی فلوبر رو میبرن بیمارستان، دکتر میگه توی بدنش سم بوده! توی ادبیات فرانسه میگن بینهایت انتخاب کلمات بادقت بوده و همه وزن و آهنگ درست و‌ تاثیرگذاری داشته و قطعا تو اینو‌ میتونی توی‌ نسخه اصلی بهتر تایید کنی. یکی از چیزایی که خیلی دوست داشتم توی ‌کتاب جزئیاتش بود، من قشنگ میتونستم تصویرهای داستان رو برا خودم بی کم و کاست توی‌مغزم بسازم و تصویرسازی کنم، و خوب این یعنی رئالیسم. من اتفاقا شخصیت اما رو ابله نمیدونم. اون برآورد یه زن روستایی زیبا، پرشور، ثروت دوست، عاشق تجملات در طلب عشق و عشق دوست بوده. حالا اشتباهاتشم جزیی از شخصیت‌اش بوده. اون حس ملانکولیش‌ام با توجه به شرایط‌اش سعی میکردم درک کنم. یادمون نره که توی همه اشتباهات اما، شوهرش شارل، خواسته و‌ ناخواسته کمکش کرده بود! پس اونم به اندازه اما مقصر بود! اصلا چیزی که باورش سخته اینه که فلوبر به عنوان یه مرد چطور تونسته اینقدر وجود یه زن رو با همه نقاط قوت و حماقت‌ها و نیازهای حسی ش خوب بشناسه!؟ من همش فک میکردم نه! مکه داریم! نکنه فلوبر زنه و من خبر ندارم! هر بار که یه خیانت، اشتباه و یا حماقت از اما برای ما نوشته بود، جوری میگفت که منه خواننده به خودم اجازه قضاوت اشو ندم! و توی دلم بعد از چند تا فحش به حماقتش، آخر سر یه طفلکی‌ام بهش بگم!!!