نظر زهره برای کتاب آوای شب

خوب بود. کتاب‌های دیگر جوجو مویز بهتر از این بود. اما این کتابش هم خوب بود. داستان زنی که هیچی از مبارزه برای زندگی نمیدونه و به همه اعتماد می‌کنه اما بالاخره یاد میگیره که زندگی پستی و بلندی‌های زیادی داره که بعد از مرگ همسرش باید بتونه آن‌ها را مدیریت کنه. حتی به همسرش هم بیخودی اعتماد داشت و از اون برای خودش یه بت مقدس ساخته بود. کلی هم براش بیخودی عزاداری کرد و از خودش و بچه هاش غافل شد. ولی کم کم فهمید که واقعیت زندگیش تلخ تر از رویای شیرینی هست که برای خودش از زندگیش ساخته. البته بهاش رو هم پرداختند هم خودش هم بچه هاش. و داستان پایان خوبی داشت.