نظر نارین نصرتی برای کتاب آخرین روز یک محکوم به اعدام

مقصود و مفهوم اصلی کتاب در مقدمه اورده شده و نه در داستان اصلی کتاب... داستان که در واقع اخرین نامه‌های یک زندانی محکوم به اعدام هست، صرفا برای اشنایی و بیدار کردن حس همدلی و همزاد پنداری ما با یک شخص محکوم به اعدام نوشته شده چیزی که درباره شخصیت اصلی جالبه این هست که ما هیچ سرشت و اشنایی با ان نداریم و نمی دونیم که چند سالش هست اسمش چیه یا اصلا چه جرمی محکوم شده. ویکتور هوگو این کار رو کرده که حکم اعدام رو از بنا و اساس محکوم کنه و مطلقا اشتباه و غیر انسانی تلقی کنه که یعنی اصلا مهم نیست جرم یک انسان چی هست هرکاری هم که کرده باشه یک انسان صرفا به خاطر (زنده بودن و موجودیت داشتن) مقدسه به شخصه اعتقاد دارم که انسان‌ها که همیشه سرشار از اشتباه‌های وحشتناک و جبران ناپذیر هستند نمیتونن برای انسان دیگری همچنین قضاوت سخت و وحشتناکی کنند و زندگی ان رو ازش بگیرند. تنها یک نفر میتونه زندگی یک انسان رو ازش بگیره و ان هم همان کسی هست که از اول زندگی رو بهش داده، یعنی خدا!