کتاب، در ده فصل سعی دارد به نوعی پوشش چند جانبه‌ی تاریخ اشتباهات سرنوشت‌ساز انسان باشد: چه در فصل اول که از الگوها و سوگیری‌های مغز می‌گوید و توهم باهوشی و بی‌خطا بودن انسان‌های باهوش را زیر سوال می‌برد؛ چه در فصل دوم که به بررسی تاثیرات تخریب اقلیم می‌پردازد و در فصل سه وارد جزییات آن‌ها می‌شود و بسط پیدا می‌کند به مثال‌های تاریخی و ملموس. نویسنده جاهایی کلی حرف زده است و جاهایی هم فقط سرنخ‌هایی داده برای جستجوی بیشتر (اما ناگفته نماند یک فصل تمام، فصل هفتم را به اقدامات و تاثیر ویلیام پترسونِ اسکاتلندی اختصاص داده است) در ادامه، در فصل نهم نکته‌ی جالب برای من این بود که گویا بI سادگی می‌توان تمام نظرات یک دانشمند یا محقق را زیر سوال برد: اگر در راستای نفع قدرت‌های دنیا نباشد، به راحتی و با نادیده گرفتن شعور عامه‌ی مردم ادعای او را مبنی بر کشف جدید باطل می‌کنند! (حتی اگر این کشف باطل جایزه هم گرفته باشد. موردی که در کتاب اشاره شده: رنه پراسپر بلاندلات ۱۸۴۹-۱۹۳۰)
این موارد نادر و جزئی نیستند. بزرگ تر از این رسوایی، کشف پلی‌واتر (آب غیر عادی که در سطح ماه پیدا کرده بودند) بود که در آخر به طرز بدی لاپوشانی شد چون گویا آن موقع زمان درستی برای مطرح شدنش نبوده و ترس کاربرد نظامی وجود داشته است. من لحن طنز نویسنده را دوست نداشتم (که مشخصه‌ی بارز این کتاب هست) شخصا مستندات را به شکل جدی می‌پسندم. متن، ساده و بسیار راحت‌خوان است. شبیه مقاله‌های سرگرم‌کننده‌ی مجلاتی است که مخاطب عام داره. کتاب برای علاقمندان به اطلاعات عمومی مفید خواهد بود.
این موارد نادر و جزئی نیستند. بزرگ تر از این رسوایی، کشف پلی‌واتر (آب غیر عادی که در سطح ماه پیدا کرده بودند) بود که در آخر به طرز بدی لاپوشانی شد چون گویا آن موقع زمان درستی برای مطرح شدنش نبوده و ترس کاربرد نظامی وجود داشته است. من لحن طنز نویسنده را دوست نداشتم (که مشخصه‌ی بارز این کتاب هست) شخصا مستندات را به شکل جدی می‌پسندم. متن، ساده و بسیار راحت‌خوان است. شبیه مقاله‌های سرگرم‌کننده‌ی مجلاتی است که مخاطب عام داره. کتاب برای علاقمندان به اطلاعات عمومی مفید خواهد بود.