نظر سارا مجیدزاده برای کتاب سایه‌های موازی من

در کل موضوع و ماهیت داستان بد نبود و تا حدودی میشه گفت قابل قبول بود ولی اتفاقاتی که در طول داستان افتاد زیاد به واقعیت شباهتی نداشت متاسفانه مثلا چطور شد که پدر ناتنی باران صرفا به خاطر یک بیماری از دختر خونده اش به این شکل متتفر میشه یا مثلا وقتی باران از خونه فرار میکنه چجوری همه اتفاقات و کارهایش به این خوبی راست و درست میشه مثل اب خوردن خونه و کار پیدا میکنه و در اون شدت بیماری میتونه درس بخونه و بهترین دانشگاه تهران رو قبول بشه. یا مثلا وقتی که با دوستانش میره کیش و به اون روستا میرن باران چرا باید اون چاقو رو تو دستش بگیره اخه. ان هم بارانی که توی داستان شخصیتش رو به عنوان یک دختر باهوش توصیف کردند من در مورد واقعیت بودن اصلا ماجرا قضاوتی نمیکنم و شاید واقعا زندگی باران بر اساس حقیقت نوشته شده باشه ولی حقیقت این هست که خیلی بچگانه نوشته شده و بعضی جاهاش رو ادم اصلا نمیتونه به عنوان واقعیت قبول کنه. یک ایراد بزرگ دیگه‌ای که داشت این بود که وسط داستان نویسنده فاز نصیحت بر میداشت و ادم از داستان کلی فاصله میگرفت جوری که انگاری داری یک داستان انگیزشی و روانشناسی میخونی. در کل به نظر من داستان زیاد حرفه‌ای نوشته نشده بود و نویسنده باید تلاش بیشتری بکنه اگه بخواد موفق بشه تو کارهای بعدیش.