نظر لیلا پاشایی برای کتاب خانواده‌ای نه چندان خوشبخت

سلام. داستان‌های بادرون مایه خانوادگی همیشه جذاب بوده و هست. در شرایطی که همه چیز خوب به نظر می‌رسد. اما هیچ کار و رفتاری عادی نیست. نمی‌دانم اگه من جای یکی ازاین اعضای خانواده بودم. می‌تونستم آنقدر راحت از کنار جون یه آدم بگذرم. اما مطمينم هر انسانی تا وقتی چیزی به نام وجدان در وجودش باشه. نمی‌تونه در مقابل جون‌های که گرفته شده بی تفاوت باشه. راستش باهمه سختی‌های زندگی گاهی خوشحال میشم. که به عنوان یه شرقی و ایرانی. پدرو مادرم رو دوست دارم. حتی اگه اونا منو نخوان. یه جور محبت بی ریا. داستان خوب بود. اما از این همه بی مهری ناراحت شدم. کاش واقعی نباشه. کاش