نظر ساغر رحیم پور برای کتاب خدمتکار

عالیه حس عجیبی داشتم باز خاطرات دردناک تلخم هجوم اوردن انگار زخم عفونی که چرک کرده بود و کم کم بوی تعفنش زیاد بود رو باحرص و‌ ولع خودداری باژ کردی عامدانه نمک برداشتی با حرص و خشم نفرت می‌پاشی هی روزخمت خودآزاری تلخ. نویسنده‌اش میدونه چطور و چگونه به لالوهای ذهن خوانندش قدم بذاره و کندوکاو کنه و مثل کهنه سواری چابک به دورترین سیاه‌ترین دارک‌ترین نقاط مرکزی ذهنت جستجو کنه و از بیخ و بن طغیان میکنه به چالشت میکشه.