نظر پونه برای کتاب صوتی نیم دانگ پیونگ یانگ

خوشم اومد، هم از قلم قوی و هم لحن طنزآلود کتاب، مطالب جدیدی در مورد کره شمالی یا «جمهوری دموکراتیک خلق کره» فهمیدم که قبلا نمی‌دونستم، قسمت آخرش بیشتر دوست داشتم.
چیزی که فهمیدم اینه (برداشت من هست و ممکنه نادرست باشه)
کره شمالی توسط یک گروه قدرتمند اداره میشه، که به دنبال استقلال کشور از آمریکا هستند، مردم اون جا یا به مرور عادت کردن یا اینطور بزرگ شدن یا قانون اونجا اینطوره یا... به هر حال به شدت مبادی آداب و متعهد به کشورشون هستند، به علت بی اطلاعی از جاهای دیگه جهان تصور می‌کنند وضعشان خوبه، با خارجی‌ها در صورتی ارتباط می‌گیرند که مترجم همراه‌شان باشد و گرنه به آن‌ها توصیه می‌کنند به هتل برگردند، تاثیر تحریم ظالمانه باعث آسیب به سلامتی مردم و مادر و نوزادان شده و کمبود دارو وجود داره.
آن‌ها (مردم) به ندرت می‌خندند، شاید از وضعیت زندگی‌شان باشد و به خاطر آن دچار افسردگی باشند. شاید هم نه. به هر حال حکومت یا حزب به مردم رسیدگی می‌کند، و همه چیز زیر نظر حزب است، فردیت وجود ندارد، نیازهای اولیه مردم همگی توسط حزب تامین می‌شوند، مردم برای اینکه حق قانونی خود را مطالبه کنند مشکلی ندارند و به نظرم از عزت نفس بالایی هم برخوردارند.
و یک نکته مهم اینکه تلویزیون شان برنامه‌های سرگرمی‌ چندانی ندارد. و برای رهبران کبیر احترام بسیاری قائلند.