نظر نسرین کثیری برای کتاب افسانه مورالو - جلد 1

کتاب جذابی بود زیرکانه به بیان مرز باریک بین خوی انسانی وحیوانی پرداخته بود و یادآور میشه که انسان دقیقا از نقطه‌ی پایان آغاز میشه و وقتی فکر میکنیم همه چیز و از دست دادیم درست لحظه ایه که داریم از نو و قویتر از قبل ساخته میشیم (از خاکستر متولد میشیم) و لحظه‌ای که میتوخورها هورو را میخورند و آلدون میگه "این حسرت ابدی با من میماند که چرا بیشتر او را دوست نداشتم و چرا بیشتر با او صحبت نکردم و او را در آغوش نکشیدم" باز هم به من یادآور شد که از کنار آدمها به راحتی نگذرم و قدر بودنم بودنشون و بدونم و...