نویسنده به خوبی مشاهدات خودش رو از کره شمالی بیان کرده و از بخش‌هایی که هوشمندانه میخواست در مورد نمایشی بودن آنچه به آن‌ها ارایه میشد مچ بگیرد خوشم آمد. اما در ظاهر خواسته بی‌طرفانه بنویسه اما با مقصر دانستن تحریم‌ها، فاجعه‌هایی که در کشور کره شمالی رخ میده رو توجیه می‌کنه. آیا تحریم باعث شده که پیرزن و پیرمردهایی که وقت بازنشسته شدنشان هست با وسایل و شیوه ابتدایی که مطمینا به مفاصلشون فشار میاد چمن زنی کنند.
البته چیزی که در این کتاب و کتابهایی که در مورد کره شمالی مشترک هست محرومیت شدید مردم کره شمالی از حق انتخاب هست که وجه اصلی انسان بودنه که باعث افول شدید خلاقیت، هنر و ادبیات در این کشور شده. در واقع گویی مردم کره شمالی دارن در کتاب ۱۹۸۴ جرج اورول زندگی میکنن.
درجایی دوست نویسنده اشاره میکند که چشم پزشکان استرالیایی که برای درمان به کره آمده‌اند جاسوس هستن، این نوع قضاوت برای من بسیار عجیب بود، چطور آن‌ها که هزاران نفر رو درمان میکردن جاسوس بودن اما شمایی که قصدتان ساخت مستند بودجاسوس نبودین؟؟!!!
صدای راوی مناسب هست اما نمی‌تواند لحن شوخ نویسنده رو در گویندگی‌اش داشته باشد.
به هر حال کتاب به خاطر داستانی بودن و همینطور لحن شوخ نویسنده جذاب هست. کتاب رو به دوستداران سفرنامه و علاقمندان به سیاست توصیه میکنم
البته چیزی که در این کتاب و کتابهایی که در مورد کره شمالی مشترک هست محرومیت شدید مردم کره شمالی از حق انتخاب هست که وجه اصلی انسان بودنه که باعث افول شدید خلاقیت، هنر و ادبیات در این کشور شده. در واقع گویی مردم کره شمالی دارن در کتاب ۱۹۸۴ جرج اورول زندگی میکنن.
درجایی دوست نویسنده اشاره میکند که چشم پزشکان استرالیایی که برای درمان به کره آمده‌اند جاسوس هستن، این نوع قضاوت برای من بسیار عجیب بود، چطور آن‌ها که هزاران نفر رو درمان میکردن جاسوس بودن اما شمایی که قصدتان ساخت مستند بودجاسوس نبودین؟؟!!!
صدای راوی مناسب هست اما نمی‌تواند لحن شوخ نویسنده رو در گویندگی‌اش داشته باشد.
به هر حال کتاب به خاطر داستانی بودن و همینطور لحن شوخ نویسنده جذاب هست. کتاب رو به دوستداران سفرنامه و علاقمندان به سیاست توصیه میکنم