نظر فوآد شعبانی برای کتاب صوتی فقر احمق می‌کند

از نگاه بنده و به نظر من میتوان شاید عمیق‌ترین تفاوتی که وجود دارد این است که در نگاه به فرد بحثی که در توسعه داشته ایم، در درجه اول، مسوولیت فقر بر عهده خود فرد یا فقیر بود. به این معنی که آن فقیر به دلیل اشتباهاتی که در تصمیم گیری‌های شخصی و اقتصادی خود داشته است دچار حادثه و اتفاقی به نام فقر شده است. بنابراین، به دلیل اینکه آن فرد خود در این انتخاب مسوول است، خودش نیز باید هزینه هایش را بپردازد و این بحث به نوعی مسوولیت بقیه را نسبت به این موضوع سلب می‌کرده است. نگاهی که در این کتاب و رویکردهای جدید مطرح می‌شود، تا حدی با نگاه گفته شده تفاوت دارد. به این مفهوم که دست کم تمام مسوولیت فقر برعهده خود فقیر گذاشته نمیشود. گفته می‌شود که بخش معناداری از این مشکل به دلیل شرایطی بوده است که آن فقیر در آن قرار داشته است و به همان دلیل چنین اتفاقی افتاده است. از آن جا که همه ما در شکل‌گیری آن شرایط به نوعی سهیم هستیم (ما به معنای تمام کسانی که فقیر نیستیم)، بنابراین ما نیز مسولیم در اینکه فقر آن فرد را کاهش دهیم. در نتیجه، فرق جدی که در این میان وجود دارد، تغییر نگاه مسولیت پذیرانه است که شاید قبلا کمتر وجود داشت. تفاوت جدی دیگری که شاید وجود داشته باشد این است که به یک معنای کلی ‌تر، ادبیات جدید انسانی ‌تر است. به این مفهوم که نگاهش به فقیر از بالا به پایین نیست و این نگاه هم سطح است. در این رویکرد، معمولا پژوهشگر در میدان حاضر می‌شود و با فقیر از نزدیک صحبت می‌کند و طی این صحبت‌ها و برخوردها به دنبال این مساله می‌رود که چه اتفاقی باعث این فقر شده است. در نگاه قبلی، اساساً پژوهشگر اقتصادی وارد میدان نمی‌شد و به نوعی از بالا و با توجه به اطلاعات و آمار به فقیر نگاه می‌کرد.