بسیار زیبا و آموزنده بود. احمد شاملو شوریده و مجنون و شیفتهی آیدا است. نامههایی که در آنها به وضوح میتوان دید که شاملو خودش را در عظمت عشق آیدا گم کرده و دیگر خودش را از آیدا نمیتواند تمایز دهد. مگر عشق چیزی به غیر از حس یافتن تکهای از خودمان در وجود دیگری است؟ «دیگر چیزی به جز خود تو نیستم. چهره ات تمام زندگی مرا در آینهی واقعیت منعکس میکند و این واقعیت آن قدر عظیم است که به افسانه میماند.» چیزی که این کتاب را خاص میکند قدرت بیان عجیب شاملو در ابراز احساساتش است. و نکتهای که باید به آن توجه کرد این است که نویسندهی نامهها قبل از مرگش این نوشتهها را منتشر نکرد پس این نامهها با هدفی جز ابراز علاقه به معشوق نوشته نشدهاند و این چیزی است که بر عظمت شاملو میافزاید. «به تو گفتم زیاد، خیلی خیلی زیاد دوستت دارم. جواب دادی: هر چه این حرف را تکرار کنی، باز هم میخواهم بشنوم!»
ممنونم
ممنونم