نظر فتی برای کتاب گزیده اشعار نیما یوشیج

بی هیچ گونه جانبداری همه پنج ستاره و همه ستاره‌های دنیا را می‌توانم به آثار این مرد بزرگ تقدیم کنم. بیاد دارم چه ساعت‌ها که در خوابگاه دانشجویی با خواندن شعرهای زیبایش در ذهنم نقاشی می‌کردم و همه شعرها را تابلو به تابلو قاب می‌کردم تا روزی که به اتفاق همکلاسی‌ها به دیدار یوش رفتیم و چقدر سخت. با یک مینی بوس زهواردررفته که گویا کمک فنرش را دور انداخته‌اند و چه شاد به همراه نوزده همدوره عزیز در سنین بیست بیست و دوسه سالگی و چه خاطره انگیز وقتی که در حیاط خانه‌اش روی پلکان اتاقش زیر افتاب مهربان مرداد نشستم. روز تولد بیست و دوسالگی‌ام را در پنج مرداد در حیاط خانه ایشان جشن گرفتیم. با چند بیسکوییت پتی بور که شمع هایش چوب کبریت‌های افروخته بود.
قاصد روزان ابری
داروگ کی می‌رسد باران....