نظر mohammad amin برای کتاب کلیات شاهنامه فردوسی

شاهنامه یکی از متون اساطیری ایرانی است. که معمولا به سه بخش اساطیری داستانی و پهلوانی تقسیم شده استلازمۀ شناخت نمادهای شاهنامه، شناخت بستر و نحوۀ آفرینش و پیدایش نماد، اسطوره و حماسه است. نماد با ضمیرخودآگاه و ناخودآگاه روان آدمی در ارتباط است و سازندۀ زبان اساطیر، افسانه‌ها و حماسه‌هاست و زبان آثار اسطوره‌ای و حماسی نمادین است. مسألۀ اصلی در اساطیر ایرانی، سرشت دوگانۀ خلقت است و در جریان گذر از اسطوره به حماسه، نبرد دو نیروی نیک و بد در جنبه‌های مختلف هستی نمایان می‌شود و برخی از شخصیت‌ها که بیش از سایر عناصر، بیان‌گر مفاهیم رمزی و نمادین هستند، نماد تحول ایزدان به شاهان می‌باشند و در برابرآنان پادشاهان اهریمنی که نماد خشکسالی (اَپوش) اند، قرار دارند