نظر علی جلال فرد برای کتاب صوتی ژانوار

اینکه نویسنده ذهنی بسیار خلاق و منحصر به فردی دارد غیر قابل انکار است اما ساده انگارانه است اگر با یک بار گوش دادن بگوییم این داستان گنگ و مبهم است. به شدت مغز و افکار را درگیر کرده و سیستم عصبی مغز را تحریک میکند و این برای من جذاب است.
نکته بسیار مهم برای من در این کتاب منحصر به فرد این بود که هر فصل با اتمام داستان پایان نمی‌پذیرفت و بعد از اینکه داستان به اتمام می‌رسید کماکان کار ادامه پیدا می‌کرد و ذهن را به چالشی جدید دعوت می‌کرد. چالشی که سبک متفاوتی از داستان سرایی را به مخاطب تلقین می‌کرد و انشالله در آینده نیز شاهد چنین سبک از داستان باشیم و پیش‌بینی این بنده حقیر بر این است که داستان‌ها در آینده غالبا به چنین سبکی تبدیل می‌شوند و دیگر شاهد داستان سرایی به سبک متداول امروزی نخواهیم بود.
از بُعد محتوا اگر بخواهیم این کتاب را مورد بررسی قرار دهیم باید گفت که محتوایی ژرف در خود داشت که زایش ذهن جهان موازی است. یعنی نویسنده تمام داستان‌ها را (به جز داستان هشتم) بر اساس فرضیه جهان موازی نگارش کرده است البته این باعث نشده که تنوع از بین برود و مخاطب خسته شود.
گوینده صدایی مناسب دارد اما از آن جا که بعضی داستان‌ها به صورت گفتگوی دو نفره یا چند نفره است، اگر از گویندگان بیشتری استفاده می‌شد جهت درک بیشتر مخاطب، بر ارزش کار می‌افزود.
در پایان خسته نباشید عرض میکنم خدمت دست اندرکاران این کار به ویژه آقای وحید وحدت که اثری تمیز و ظریف را خلق کردند.