نظر پروانه اکبری_نویسنده برای کتاب صوتی نوای تار

انگار داشتم خاطره میخوندم، خاطره نویسی رو دوس ندارم، داستان ینی یه قصه‌ی نو بسازی، شخصیتها رو بدنیای داستان بیاری و پرورششون بدی، لحن حرف زدن، طرز راه رفتن، طرز فکر و خیلی چیزای دیگه، تو اکثر کتابایی ک خوندم بیشتر توصیف چهره و مو و رنگ پوست بوده، انگار که کاراکترا لختن، لباس نپوشیدن، حتی کمتر به چاق و لاغریشون اشاره شده