نظر الهه جعفرزادگان برای کتاب صوتی دالان بهشت

شاید دهه ۶۰ و ۷۰ این جور داستانها کشش و طرفدار داشت. همونطور که من که اون زمان که دختری نوجوان بودم از این داستان خیلی لذت بردم. ولی الان حس میکنم این که قهرمان داستان خیلی زیادی سفید هست. خب مهناز محمد رو بینقص و کامل میدونه وهمه تقصیرها و بدی‌ها رو گردن خودش میاندازه. در صورتی که در دنیای امروز سیاه و سفید مطلق وجود نداره و میشه گفت همه خاکستری هستن. بعد هم نویسنده به شکلی اگزجره و پر رنگ سعی داره که به خواننده القا کنه رابطه بدنی عشق رو آلوده میکنه و عشق واقعی و آسمانی نمیتونه همراه با جاذبه جنسی باشه که این هم به نظر من قابل قبول نیست برای دنیای امروز. به هر حال این نظر منه و نظرات دیگر هم قابل احترام