نظر mohammad amin برای کتاب خسرو و شیرین

چهارمین مثنوی از مثنوی‌های پنج گانه که نظامی به سرودن آن پرداخته است، مثنوی هفت پیکر، یا هفت گنبد است. این مثنوی در بحر خفیف سورده شده و در حدود 5130 بیت است (شهابی، 1334: 252). نخست نظامی شرحی از سرگذشت بهرام را در کودکی و جوانی تا وصول به سلطنت و کارهای بنام او آورده و آن گاه به داستان او با هفت دختر از پادشاهان هفت اقلیم اشاره کرده است که برای هر یک گنبدی به رنگی ساخته بود و هر روز از هفته مهمان یکی از آنان بوده و قصّه ایی از هر یک شنیده است. این هفت داستان که نظامی از زبان هفت عروس حصاری آورده حکایات غریبۀ دلچسبی است که هر یک منظومۀ خاصّی شمرده می‌شود. بعد از این داستان‌ها، نظامی از پریشانی کار ملک بر اثر غفلت بهرام از کارها و حملۀ ملک چین به ایران و داستان‌های ظلم‌های وزیر و انتباه بهرام وسرگذشت او را تا آن جا می‌آورد که در دنبال گور به غاری رفت و دیگر بازنگشت