نظر مانا کیان برای کتاب فیل در میانه باران تابستان تهران

با هشت داستان روان اما تلخ مواجه هستیم که در همه آن‌ها عنصر خیال و واقعیت باهم در امیختن، داستان کمد دیواری، نحوه برخورد یک کودک را با بیماریش نشان میدهد و داستان دایال آپ، استیصال دو فرزند خانواده را به تصویر می‌کشد، البته همین دو داستان بهترین داستانهای این مجموعه هست. در داستان مار سرخ، توصیف دختر از شروع عادت ماهیانه‌اش هست که همزمان با اتفاق ناگواری هم میشود. داستان پرستار بچه، برایم سوال بود چرا برای پدر جان یه غریبه مهم تر از جان بچه هایش بود. داستان مرا گویی به چه مانی هم جالب بود و اینکه شبیه کسی میشیم که با او دمخور هستیم. منظور نویسنده را از دو داستان پری کوچک و فیل در میانه باران را نفهمیدم. در داستان ایستگاه انقلاب، به نظرم نویسنده پدر را بدجنس نشان میدهد در صورتی که دختر هم به شدت مقصر است که از اعتماد خانواده سواستفاده میکند، همچنین یه سوال پیش می‌آید آیا دختر ابری همان سوفی داستانهای قبل هست. داستان روان هست اما در جزییات گاهی اشتباه شده، مثلا در داستان اول، لحن راوی کودکانه هست اما وقتی از دوستش صحبت میکند میگوید او موهایش را رنگ میکند پس باید حداقل نوجوان باشد. در داستان دوم می‌گوید که میخواهند‌اش بخورند اما غذا پلو است. در داستان آخر هم میگوید به خاطر یه چکه باران ترافیک شده، اما در صورتی که ترافیک به خاطر فرو ریختن ساختمان پلاسکو بود به نظرم. در کل بد نیست، داستانهای اول و دوم و پنجم و آخر ارزش خواندن دارد.