نظر مجید همایونی افشار برای کتاب صوتی و هر روز صبح راه خانه دورتر و دورتر می‌شود

فردریک بکمن یک نابغه‌ی جوان است، هر چه از وی می‌خوانیم بیشتر شیفته‌اش میشویم. از دست دان یک کتابش خطایی بزرگ محسوب می‌شود و دریغ و حستری. مگر می‌شود از بکمن کتاب خوانده و شوکه نشد و لذت نبرد، من با فردریک بکن با کتاب مردی بنام اوه آشنا شدم و بعد عاشق کتابهایش شدم و بسرعت برت ماری اینجا بود و مادر بزرگ سلام می‌رساند و می‌گوید متاسف‌ام را خواندم لذت بردم و حتی اشک ریختم. بکمن یک عجوبه و یک شاهکار است، آدمی دارای خصوصیات تمان انسانی. بکمن در این کتاب به بیماری وحشتناک قرن یعنی زوال حافظه می‌پردازد، رابطه‌اش با پدری که به مرور خاطراتش را از یاد میبرد تکان دهنده است به آلزایمیر از زاویه‌ای نو می‌پردازد تا تلخی آن را تقلیل دهد، بیماری که ما حداقل یکبار در خانواده و نزدیکانمان دیده یا تجربه کرده ایم. خواندنش واجب است، واجب برای همه‌ی ما.‌ای کاش مردم مشوش بزودی کتاب صوتی میشد تا همگان و شاید بهتر بگویم دوستداران کتاب محظوظ می‌شدند. کوتاه و تاثیر گذار و فراموش ناشدنی عالی و عالی و عالی