نظر mr dashti برای کتاب دشت بهشت

مجموعه داستان‌ها از یک سرزمین با عنوان دشت بهشت نامیده میشود. سرزمینی که توسط مهاجمان از سرخپوستان غصب میشود و مأمنی برای زندگی مهاجران در آمریکا میشود. داستان‌ها روایت‌هایی است از زندگی مهاجرین که بیشتر در نقش کشاورزان در این تکه از کره خاکی زندگی خود را شروع کرده، گاهی با خوشی و گاهی با غم. شرح زندگی این افراد چنان واقعی است که گویی نویسنده با چندین نسل از این افراد زیسته و همچو کهنسالی خردمند تاریخچه همه را می‌داند و با بازگو کردن نقل‌ها و حکایات جامعه ایی روستایی را زیر قلم برده است. روایاتی از شادی‌ها، آرزوها و غم‌ها وا ز دست دادن ها. داستان‌ها حول احوال جوانان و بزرگسالان و پیران چرخ می‌زند و کمتر به احوال کودکی رویکرد دارد. در ابتدا داستان‌ها کشش برای زمین نگذاشتن کتاب را ندارد اما کم کم داستان‌ها در ذهن جغرافیا و فرهنگ را شکل میدهد. جذابیت رفته رفته بیشتر میشود. با نوعی جامعه شناسی در قرنی گذشته ارتباط برقرار میشود. کم کم به آینده وصل میشویم. در دو داستان آخری مهاجرت و دلتنگی از مهاجرت انسان امروزی به خوبی روایت میشد. مهاجرتی به امیدآینده ایی روشن تر و در انتها افسوس ازفضاو مکان دشت بهشت که با غرش اتوبوس فقط در خیال و امید باقی می‌ماند. حکایت انسان مدرن امروزی و یا شاید پست مدرن