نظر شهرام کرمی برای ساعت آمریکایی

یک نمایشنامه رئالیسم، از تاریخ و رکود اقتصادی آمریکا، اینکه این نمایشنامه توسط یک نمایشنامه نویس صاحب سبک ندشته شده و عناصر دراماتیک خوبی داره شکی نیست، ولی به نظر من که یه نظر شخصی هست همجم فوق‌العاده زیاد گفتگوها و میزانسهای پیش بینی شده میتونه مخاطب رو خسته کنه، بنده به شخصه نمایشنامه‌های اکتیو که فضایی پر تحرک و متنوع ایجاد کنه رو بیشتر می‌پسندم، چرا که استفاده از نور و موسیقی مخاطب رو از سِکرت بودن در سالن در میاره