نظر نازی امانی برای کتاب صوتی خفته در خاک

توصیفات زیادی داشت مثلا واقعا لازم نبود از کودکی و زندگی فلیکس این همه با جزییات گفته بشه. به نظر من یک سوم اول داستان با اینکه پر از غم و مفصل بود اما نکات آموزنده‌ی بیشتری داشت. وقتی زویی با پل اینطور بی رحمانه رفتار میکرد به عنوان یه مادر برام خیلی ناراحت کننده و عذاب آور بود و بنظرم خوب به رشته تحریر دراومده بود. نمیدونم برداشتم از ماهیت کلی داستان درسته یا نه ولی من فک میکنم نویسنده در شروع داستان تصمیمی برای پایان نداشته و صرفا تمام تلاشش رو کرده اون طور پیش نره که قابل حدس زدن باشه. بنابراین شخصیتهایی رو خلق کرده که در طول داستان سرگردانن و مشخص نیست دقیقا به چه منظور حضور دارند. و دلم میخواد بدونم آیا ممکنه قاتل با این ویژگی و انگیزه در دنیای واقعی وجود داشته باشه. یه مقدار تخیلی بود میتونست به واقعیت نزدیکتر باشه. و در آخر من فکر میکنم اعضای این خونواده کم و بیش همه شون به نوعی دچار بیماری روحی بودن بخصوص مادر خانواده. درست که بعد از دست دادن نوزادش دچار حزن و پریشان حالی شد اما قبل از اون هم شخصیت نرمالی نداشت. تاثیر گذارترین قسمت کتاب برای من اونجایی بود که زویی از پل خواست از پیشش بره و دیگه کنارش نخوابه. در صورتی که میدونست اون بچه چقدر دوسش داره و بهش نیاز داره. خیلی بی رحم بود. قلبم به درد اومد و ناخواسته گریه کردم.