نظر مانا کیان برای کتاب به آن‌ها که عاشق‌شان بودم

داستان جذاب هست اما هیجانی نیست، به آرامی میتونین پیش برین. شخصیت‌ها به جز جنی، دوست داشتنی هستن حتی کریس. به نظرم خانواده رو به شکل دوست داشتنی تصویر کرده. البته چالش خاصی در داستان نمی‌بینید بجز چالش احساسی. آخر داستان هم قابل پیش بینی بود. رفتن مارگوت به یه دانشگاه یه کشور دیگه از آمریکا به اسکاتلند، منطقی نبود. اصلا علت خاصی براش بیان نمیکنه. ترجمه خوب بود اما گاهی جملات روان نبودن مثل سگ محلم میدهد. توی چه کاری می‌خوای کمک پدرت کنی یاد کیتی میدهممیگازد طرفم (فعل گازیدن نداریم، مخصوصا که در متن داستان استفاده شده نه در قسمت گفتگو) یادم می‌روم (می رود) که اینها واقعی نیست. آفای و خوهرها هم اشتباه تایپی بود، جایی هم به جای جاش گفته میشه پیتر. در کل داستان قشنگ و لطیفی هست خوندنش رو به همه و نوجوان‌ها هم پیشنهاد میکنم