نظر mobina ahmadi برای رمان دروغی که تمام زندگیم بود

به نظرم اگه قراره نقد کنیم با عصبیت این کارو انجام ندیمبه شخصه گفت و گو‌های مونولوگ رمان رو دوست داشتمیا استفاده از نام اهورا و تیکه‌هایی از شعر در بعضی بخش‌ها جذابش می‌کردولی غیر واقعی بود! نه فقط به خاطر سبک زندگی و شغل خیالی شخصیت‌ها، بلکه علاقه‌ای که جنس‌های مخالف به شخصیت اول داستان نشون میدادن زیاد از حد رویایی بود! حتی جاهایی هم غلو میشد و واقعا مخاطب بدش میاد! نکته‌ی بعدمشکلی با ادبی نوشتن داستان وجود نداره اما دیگه نیازی نیست کلماتی ک در نوشتار و گفتارمون هست رو تغییر بدیم؛ این واسه یه رمان نقصهمخصوصا توی گفت و گوی بین دو نفرکی رو دیدی با دوستش موقع حرف زدن بگه پندار کردم