نظر محمد باقر عبیری برای کتاب صوتی بدرود سعادت زمین

بدون شک با اثری علمی تخیلی طرف هستیم. زندگی جامعه‌ای کوچک از مهاجرین (محکومین) در مریخ، مریخی که مانند ماهِ کتاب آرتمیس یا بیشتر سیارات کتابهای آسیموف رام نشده و زرق و برقی ندارد. در این داستان خبری از کامپیوترها و اندرویدهای با حال نیست. صنعتی که اقتصاد غول پیکر مریخ را بچرخاند در کار نیست. حتی تلاش گروه کوچک انقلابیون برای آزادی هم نیست. اصلاً هیچ چیز نیست. فقط سختی بقا و زنده ماندن که با افکار اجتماعی متحجر سخت تر هم شده است و در پایان نمی‌توانی بگویی شرایط زندگی در مریخ باعث این خشونت و سنگدلی شده یا تحجر آدمها! این رمان المانهای داستان علمی و تخیلی جدی را دارد: تخیل بر اساس پیشرفتهای فضایی زمان خود، چفت و بست معقول حوادث، خشونت و سردی فضای داستان و از همه مهمتر یعنی دو چیزی که کم کم در داستانهای علمی و تخیلی جدیدتر فراموش میشود، وحشت و پایان تاریک، کاملاً در آن موج میزند. برای خود من جالب بود که علی رغم یکی دو فصلی که نور کمی از امید به داستان می‌تابانند مانند فصل شکار خرگوش و معجزه، باز هم هیچ پایان روشنی برای داستان قابل تصور نبود. لازم به ذکر است که کتاب اشاره بسیار ظریفی هم به جنگ سرد دارد. در نهایت خواندن (شنیدن) کتاب را به علاقه مندان علمی و تخیلی جدی توصیه میکنم.