نظر پونه برای کتاب قطار به موقع رسید

کتاب با مهارت تمام احساسات شخصی که محکوم به مرگه و چیزی برای از دست دادن نداره، به این نتیجه رسیده زندگی فقط درد و بدبختیه را نشان میدهد و از طرف دیگر ما متوجه می‌شویم که در طول جنگ‌های جهانی حتی سربازان هم فارغ از انسانیت نبوده‌اند و چه بسا عده‌ای از انها انسانیت از وجودشان رخت بربسته و عده‌ای نه، اینکه ادم می‌تواند تا چه اندازه حوادث هولناک را تحمل کند و این چه تاثیری بر روح و جسمش می‌گذارد، آن بدبخت‌هایی که مدام شراب می‌خوردند که دردهایشان را دمی فراموش کنند، واقعا انسان تا چه امدازه می‌تواند به خودش آسیب بزند؟ تا کجا تحمل دارد؟