نظر محمد صادق ملیانی برای کتاب ونسای غمگین من

با احترام... کتاب خیلی خوبی در زمینه‌ی تعرضات جنسی و سکوت در برابر آن بود.. شاید همیشه همه جا از این بعد به ما گفته شده که فرد تعرض دیده در دل خودش خود را قربانی میدونه... ولی در این کتاب نمای دیگه‌ای به ما نشان می‌ده... شخصیت داستان خودش را تا انتهای کتاب قربانی نمی‌دونه... حتی گاهی از عشق در برابر رابطش با استادش یاد می‌کنه... کتاب از قربانیانی حرف میزنه که سردرگمن... حتی نمی‌دونن قربانی شدن.. سکوت مقامات همیشه و همه جا یاد شده و این نکته فرعی کتاب بود.. همون طور که گفتم نکته عطف کتاب سردرگمی شخصیت اصلی میان عاشقی و قربانی بودن بود.. ممنون از کتابراه