نظر شیرین برای کتاب لیلی بی‌دل

قصه‌ی عشق گیتی و رحمان عالی بود، بماند که جای کار داشت و میشد خیلی زیباتر، سلیس تر، و با ذکر دقیق تاریخ‌ها و بیان جزئیات وقایع دوران جنگ اون رو در چشم خواننده واقعی تر جلوه بده و داستان رو به سمتی ببره که بشه گفت بی نظیر بود ولی خب متاسفانه این اتفاق رخ نداده بود. این کشش داستانی فقط درعشق گیتی و رحمان حس میشد و صادقانه؟ داستان پرستش و رادمهر نه تنها ارزش خوندن که حتی ارزش نوشتن هم نداشت، به قدری مصنوعی به قدری به دلیل و بی جهت بود که بخش خوب کتاب رو هم زیر سوال میبرد تا جایی که سوال پیش میاد آیا واقعا نویسنده‌ی این دو داستان یکی هستن یا متفاوت؟؟؟ در ضمن متاسفانه غلط‌های املایی و ویرایشی بسیار زیادی در کتاب مشاهده میشد که نمیشد چشم پوشی کرد... به هر حال سپاس از تلاش شما نویسنده‌ی عزیز.